Op 18 september vond in D’n Binger in Meijel een bijeenkomst plaats voor inwoners van Peel en Maas, Horst aan de Maas, Venray, Beesel, Venlo, Leudal en Nederweert.
INGEZONDEN BRIEF
Focus lag op agrarische ontwikkeling
“Hoewel de uitnodiging de indruk wekte dat het ging om een breed gesprek over een vitaal buitengebied, bleek de bijeenkomst vooral gericht op ontwikkelingskansen voor agrarische bedrijven” aldus de inzenders. “Andere belangrijke onderwerpen, zoals leefbaarheid en de belangen van niet-agrarische bewoners en grondgebruikers, kwamen nauwelijks aan bod. Initiatieven als dagbesteding voor kinderen en hulpbehoevenden, of recreatie met minicampings en vakantiehuisjes, werden vooral gepresenteerd als mogelijke belemmeringen voor agrarische ontwikkelingen. Daarbij werd onder andere gewezen op geuroverlast en het gebruik van bestrijdingsmiddelen die gepaard gaan met de noodzakelijke groei van de agrarische sector“.
Nieuwbouw van stallen in combinatie met het slopen van bestaande stallen werd gezien als een positieve ontwikkeling, omdat er niet alleen minder dieren gehouden worden, maar er ook gekort wordt op aangekochte rechten van bedrijven die niet meedoen aan de sloopregeling om dieren te houden. Hier zit een kern van waarheid in, maar het blijft onbegrijpelijk dat er aan de rand van de Groote Peel een gigantisch nieuw varkensbedrijf is gestart voor het houden van 18.500 varkens, op een locatie waar enkele jaren geleden een leegstaand varkensbedrijf is gesloopt. Op deze plek zullen in de toekomst meer varkens worden gehouden dan er met overheidssubsidie in dezelfde regio zijn verdwenen.
Galstuinbouw
Glastuinbouw werd ook gezien als een sector waar volop kansen liggen, waarbij robotisering het handwerk in sneltreinvaart gaat vervangen. Helaas zal er, voordat het zover is, nog behoefte zijn aan meer arbeidsmigranten die men vooral op het eigen terrein wil huisvesten. Een argument voor huisvesting op eigen terrein is: betere controle op deze werknemers, die door een ondernemer in het aanwezige panel van vier jonge agrarische ondernemers als zeer gewaardeerd en betrokken personeel werden gezien. Aan ruimte voor ontspanning van arbeidsmigranten ontbreekt het in de regel. Er zijn er die te voet naar het dorp moeten om boodschappen te doen en vervolgens met volle tassen vier kilometer terug moeten lopen. In de praktijk lijkt het vaak meer op moderne slavernij, waarbij minimale huisvesting van deze buitenlandse werknemers een onmisbare neventak is om rendabel te kunnen ondernemen. In een “Vitaal Platteland” als het Platveld wil men meer ruimte voor huisvesting van arbeidsmigranten, maar als je een vakantiehuisje als neventak wilt starten, dan kan dat niet, omdat het een glastuinbouwconcentratiegebied betreft.
Andere activiteiten op gesloopte locaties wil men wel toestaan, zoals biogasinstallaties en andere vormen van energieopwekking.
Vitaal buitengebied
Een vitaal buitengebied is in de ogen van het CDA vitaal als de agrarische sector kan doen en laten wat ze willen, met zo weinig mogelijk bemoeienis van de overheid en rechten voor overige bewoners. Bewoners moeten niet klagen; overlast hoort er nu eenmaal bij. Als je reageert op bijvoorbeeld slecht afgedichte kassen, waardoor je in het donker buiten de krant kunt lezen in de oranje, gele of paarse gloed die in de wijde omgeving zichtbaar is, krijg je van de gemeente te horen dat bij controle is gebleken dat de verduistering aan de geldende normen voldoet. Het lijkt wel alsof de gemeente eerst waarschuwt voordat ze gaat controleren. Wonen bij varkensstallen waar duizenden varkens gehouden worden gaat gepaard met stankoverlast. Wekelijks worden in deze bedrijven grote aantallen varkens afgevoerd naar het slachthuis.
Slapende vergunningen
Ingetrokken slapende vergunningen. Een jonge tuinder was zwaar teleurgesteld omdat hun oude, slapende bouwvergunning is ingetrokken. Zijn vader en oom hadden deze ruim 15 jaar geleden, na drie rechtszaken bij de Raad van State, aangespannen door buurtbewoners, alsnog gekregen. De manier waarop dit destijds is verlopen verdient zeker geen schoonheidsprijs. In onze ogen werd er gewoon voorbijgegaan aan democratische besluiten. Tweemaal verloren de ondernemers bij de Raad van State. Telkens werden na een verloren zaak de spelregels door de voormalige gemeente Meijel en de Provincie Limburg aangepast in het voordeel van de ondernemers, zodat zij alsnog hun zin kregen. Het voelde alsof de scheidsrechters met de tegenstander mee aan het spelen waren door tijdens het spel de regels te wijzigen. Nooit was er enig begrip bij de gemeente Meijel en de Provincie Limburg voor de argumenten van de talrijke bezwaar makende bewoners. Het spel bleef oneerlijk gespeeld. Had de Raad van State hier niet de mogelijkheid om dit ‘valsspelen’ te corrigeren? Je vraagt je in zo’n situatie af waarom er überhaupt nog bestemmingsplannen worden gemaakt.
Het CDA en de LLTB lijken een familie te vormen die pal staat voor de agrarische sector en gaven deze avond duidelijk de indruk enkel op te komen voor agrarische belangen en ontwikkelingen binnen deze sector. Opkomen voor de belangen van de agrarische sector is prima, maar waarom gebeurt dit op een manier waarbij de belangen van anderen worden genegeerd? Waarom werd er in het programma niet meer aandacht besteed aan andere belangen, bijvoorbeeld door te kijken naar meer geschikte locaties waar wel ruimte is voor verdere ontwikkeling van de glastuinbouw?
In glastuinbouwconcentratiegebied Californië werden hectares grond verkocht voor een aangepaste prijs om een veld zonnepanelen aan te leggen, kennelijk omdat er geen interesse was vanuit de glastuinbouwsector voor de dure grond. Te zot voor woorden als je kijkt naar het Platveld, een relatief klein gebied, waar eigenlijk vele burgerwoningen zouden moeten worden gesloopt omdat er nauwelijks een fatsoenlijke locatie is om een bedrijf te vestigen. Nieuwbouw moet worden ingepast tussen bestaande woningen, de hele infrastructuur moet worden aangepast, enzovoort, om het gebied geschikt te maken voor verdere ontwikkeling van glastuinbouw. Dit zijn zaken die voor het aanwijzen van de locatie tot glastuinbouwconcentratiegebied al in de planning stonden. Er zijn zelfs schetsen gemaakt (in ons bezit) waarin sloop van woningen is opgenomen.
De waterhuishouding in het Platveld deugt van geen kanten. De afwatering naar de zuidzijde van het gebied, naar de Noordervaart, is volstrekt onvoldoende. Waardevolle landbouwgrond dient hier als buffer bij wateroverlast en de geplande aanpassingen zijn slechts druppels op een gloeiende plaat. Dit werd zelfs bevestigd door medewerkers van Waterschap Limburg tijdens een inloopdag. Waterschap Limburg heeft zelfs vrij recent geadviseerd om de plannen voor uitbreiding van de glastuinbouw te bevriezen.
Voor de noordzijde van het Platveld, richting de Groote Peel, geldt hetzelfde. De afwatering via de Euwselseloop aan de rand van de Groote Peel richting Asten is niet berekend op de benodigde extra waterafvoer bij zware regenval. Bij overvloedige regenval zullen hier steeds vaker vele hectaren landbouwgrond extra onder water komen te staan, met forse gewasschades tot gevolg. Wellicht zal dit in de toekomst terecht leiden tot forse schadeclaims. Dit geldt ook voor de Langstraatlossing. De verantwoordelijke gemeente Peel en Maas en het Waterschap Limburg nemen immers bewust het risico van overstromingen in deze gebieden.
Watertoevoerplannen en verhoging van het grondwaterpeil jaarrond, met als doel extra water vast te houden waardoor beregening tot een minimum beperkt of zelfs voorkomen kan worden, zullen zorgen voor beter waterbeheer in het Scheepersbergpeelke en gewenste vernatting van de Groote Peel.
De beperkte afvoercapaciteit van de Euwselseloop staat haaks op verdere ontwikkeling van het glastuinbouwgebied Platveld. Hier lijkt het CDA en de LLTB het belang van de glastuinbouw te verkiezen boven de belangen van alle andere grondgebruikers. Waarom?
Inpassing in het landschap
Inpassing in het landschap is ook een vereiste waar nauwelijks iets van terechtkomt. Bedrijven liggen er kaal bij, een vitaal platteland onwaardig. Waarom wordt er niet gehandhaafd?
Eindconclusie: een vitaal buitengebied bouw je samen, en niet alleen met één sector. Het bezwaar tegen de nieuwe POVI werd ondertekend door meer dan 75 families die wonen in glastuinbouwconcentratiegebied Platveld. Zij willen meedenken en invloed uitoefenen op de toekomst van hun vitale buitengebied.
Bewoners en belanghebbenden Glastuinbouwlocatie Platveld
Wiel Hendriks, Westmaas en Wim Verdonschot
Er zijn nog geen reacties geplaatst