Normaal gesproken zou ik geen column schrijven over de politieke situatie in Nederland. Maar deze keer maak ik een uitzondering omdat het bijna 22 november is en dan mogen we weer naar de stembus om een nieuwe Tweede Kamer te kiezen.
Ger Theeuwen
Meestal verandert de samenstelling van de Tweede Kamer nogal door het stemgedrag van de kiezers, maar nu begint het al voor de verkiezingen. Veel Tweede Kamerleden hebben nu al te kennen gegeven dat ze na de verkiezingen, al dan niet vrijwillig, niet meer terug zullen keren in de Kamer. Ze hebben allemaal wel de een of andere smoes waarom ze niet meer terugkeren. Maar of dat altijd de ware reden is waag ik sterk te betwijfelen. Zou onvrede, teleurstelling, gebrek aan inzicht of kennis niet meer voor de hand liggen om niet meer terug te keren? Er zijn nu ook wel een aantal Tweede Kamerleden, zonder namen te noemen, waarvan ik mij afvraag wat hun meerwaarde in de Tweede Kamer is.
Verder vind ik het ook heel merkwaardig dat er partijen zijn die, vlak voor de verkiezingen, leden van andere partijen weten te ronselen om lid te worden van hun partij. Ik vraag me dan ook af hoe serieus dat je de leden van een partij tegenwoordig moet nemen. Je gaat immers niet zomaar in een keer anders over je partij denken als je met hart en ziel lid bent, en dan bedoel ik zo anders dat je stopt bij je partij en naar een andere overstapt. Dat kan toch eigenlijk niet!
Ook vind ik het raar als iemand die uit een partij is gezet, of er zelf uit stapt, gewoon verder kan gaan als eenmansfractie, dat slaat toch helemaal nergens op! Maar ons stelsel zit zo in elkaar dat de Tweede Kamerleden op persoonlijke titel zijn gekozen en dan kunnen zulke rare dingen gewoon.
We hebben zoveel partijen in Nederland dat de kiezers door de bomen het bos niet meer zien en niet meer weten waar ze op moeten stemmen. De ene partij belooft (voor de verkiezingen) nog meer dan de andere. Tijdens de formatie na de verkiezingen moeten de partijen vaak zoveel water bij de wijn doen om tot elkaar te komen dat er van de verkiezingsbeloftes vaak niet zo heel erg veel meer over blijft. Er moet dan door een of andere (in)formateur een coalitie worden gevormd, maar die heeft dan met zoveel van die splinterpartijen te maken dat dat bijna niet mogelijk is. En als de (in)formateur dan denkt dat hij een coalitie kan vormen dan blijkt er weer een partij te zijn die niet met een andere partij wil regeren. Na de verkiezingen zal het weer een heel erg bont gezelschap zijn in de Tweede Kamer. Ik voorspel dan ook dat het erg lang zal duren eer we een nieuw kabinet hebben. Als er dan een nieuw kabinet is zal er eerst een hele grote berg puin geruimd moeten worden alvorens men kan gaan proberen om de problemen in ons land op te lossen. Er zullen altijd problemen blijven bestaan maar zoiets als de toeslagenaffaire, de schade door het winnen van aardgas in Groningen en de schade door de overstromingen hier in Limburg zou toch wel een beetje sneller afgehandeld mogen worden.
Het zou ook wel wat eerlijker mogen, en dan bedoel ik de financiële problemen die ontstaan. Het zou toch eerlijk zijn als de sterkste schouders de zwaarste lasten zouden dragen, dat was in het verleden toch echt niet zo. Ik hoop dat het de komende jaren allemaal goed komt.
Ik wens jullie veel wijsheid met het kiezen van de juiste partij.
Door Ger Theeuwen
Geef een antwoord