Op 1 februari 2024 begon Teun Heldens, geboren en getogen in Meijel, aan een bijzonder avontuur: hij werd op 30-jarige leeftijd de jongste burgemeester van Nederland. Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder. Tijd om bij te praten. Onder het genot van een kop koffie blikken we met hem terug op een periode vol bijzondere momenten.
Op de koffie bij Teun Heldens
Dichtbij de inwoners, zichtbaar en benaderbaar
Zijn officiële start als burgemeester viel zo ongeveer samen met de carnavalsperiode. Dat bleek achteraf een geluk bij uitstek. Teun: “Ik stond meteen midden in het feestgedruis en leerde het dorp op een hele informele manier kennen. Het was een mooie manier om het ijs te breken.” Daarnaast kocht hij binnen twee weken al een woning in Sterksel. Na wat klussen nam hij vorig jaar in mei z’n intrek.
Vanaf het begin was het zijn missie om een burgemeester te zijn die zichtbaar en benaderbaar is. Zo gaat hij langs bij echtparen die hun 50- of 60-jarig huwelijksjubileum vieren. Ook besloot hij vijf 18-jarigen persoonlijk op hun verjaardag te bezoeken. Dat leverde verrassende reacties op: “Ey, dat is een burgemeester die het net even anders doet.”
Om écht in gesprek te komen met inwoners, organiseerde hij wandelingen in alle dorpskernen van de gemeente. Op de drukste middag wandelden maar liefst 100 mensen mee. Teun licht toe: “Het is natuurlijk belangrijk om je eigen team en collega’s te leren kennen, maar je bent uiteindelijk burgemeester voor 17.000 inwoners. Zij moeten weten wie je bent en waar je voor staat.”
Een bijzondere erkenning: Beste burgemeester van de kleine gemeenten
Dat zijn betrokken manier van werken niet onopgemerkt bleef, bleek toen Teun Heldens werd uitgeroepen tot ‘Beste burgemeester van de kleine gemeenten’. Zelf was hij er behoorlijk verrast door. “Ik heb geen idee wie mij heeft genomineerd, maar het bleken er heel veel te zijn. En toen stond ik opeens op het podium met Femke Halsema,” vertelt hij met een lach.
De prijs leverde hem een golf aan positieve reacties op van inwoners en collega’s. Maar er volgde nóg een bijzondere uitnodiging: hij mocht aanschuiven bij de zogenoemde uitblinkerslunch met niemand minder dan de koning en koningin.
Op bezoek bij de koning en koningin
Die ontmoeting maakte veel indruk op de burgemeester. “De koning en koningin zijn geweldige gastheer en gastvrouw. Ze zijn goed geïnformeerd en stellen je echt op je gemak,” vertelt hij. Wat hem opviel was hoe herkenbaar hun manier van gesprekken voeren eigenlijk was. “Er zit best wat overlap met mijn werk. Tijdens een jubileumbezoek stel je veel vragen en stel je ook de mensen op hun gemak. Ik zag dat de koning precies hetzelfde doet: vragen stellen, oprechte interesse tonen. Het was mooi om te zien.”
De wereld rond
Naast zijn werk in Heeze-Leende heeft Teun Heldens nog een grote passie: reizen. In zijn vrije tijd trekt hij graag de wereld over. Waar mogelijk probeert hij dan een afspraak te maken met collega-ambtsgenoten in het buitenland. In Alaska, Canada, Gambia en Pennsylvania heeft hij bezoeken gebracht aan de lokale burgemeesters. “In Pennsylvania bezocht ik Clark County, daar werkte een oud-inwoner van Sterksel.”
Wat hem vooral opvalt, zijn de cultuurverschillen in hoe burgemeesters benaderd worden. “In Alaska en Canada was het net als hier: heel informeel, je stapt gewoon binnen. Maar in Gambia ging het er totaal anders aan toe. Daar lag een rode loper klaar, en werd ik opgehaald door een beveiligde auto. Samen met de locoburgemeester moest ik de gemeentelijke politie saluerend in uniform inspecteren voordat we naar binnen mochten,” zegt hij met een glimlach.
De burgemeester die hij in Gambia ontmoette, stond aan het hoofd van de grootste gemeente van het land, met 380.000 inwoners, en wordt inmiddels genoemd als mogelijke nieuwe president. De reisjes bekostigt hij overigens volledig zelf. “Het is mijn eigen vakantie, geen werkbezoek,” benadrukt hij.
Veiligheid als top-prioriteit
Teun Heldens kreeg ook al flink wat uitdagingen op zijn bord. “De opvang van ontheemden, Oekraïners en asielzoekers moest snel geregeld worden,” vertelt hij. “En ondertussen worstelen we met een krappe arbeidsmarkt: hoe hou je de organisatie draaiend?” Ook op het gebied van veiligheid viel er veel werk te verzetten. “We hebben in 2025 al vijf drugspanden moeten sluiten en in Leenderstrijp vonden vier geweldsaanslagen plaats in korte tijd. Voor een kleine gemeente is dat veel.” Hij heeft recent nog een woning voor zes maanden gesloten na een reeks ernstige incidenten. De burgemeester heeft veiligheid als top-prioriteit op zijn lijstje staan.
“Op zulke momenten is het belangrijk om zelf in het dorp te zijn,” zegt hij. “Bij de buren langsgaan, op het schoolplein met ouders praten, horen hoe het gaat. Mijn werk is de openbare orde herstellen en bewaken. Dat doe je niet alleen achter een bureau, maar door zelf het gesprek te voeren. Soms betekent dat op zondag een rondje fietsen en pas drie uur later thuiskomen omdat je ergens op de koffie gaat.” Voor Teun is het duidelijk: een burgemeester hoort niet opgesloten te zitten achter stapels papier. “Het leven speelt zich buiten het gemeentehuis af. Je kunt me honderd rapporten geven, maar ik wil het voelen en zien. Je moet buiten zijn, tussen de mensen.”
Stage lopen bij hulpdiensten
Om de lokale hulpverleners nóg beter te leren kennen, besloot Teun Heldens letterlijk een kijkje in hun keuken te nemen. Hij liep stage bij zowel de ambulance als de politie. “Het is belangrijk om te weten hoe zij werken en met welke uitdagingen ze dagelijks te maken hebben,” legt hij uit. “Dat helpt om elkaar beter te begrijpen en om als burgemeester goede beslissingen te nemen, zeker ook in crisissituaties.”
burgemeester zijn is meer dan taartjes eten
Om inwoners een inkijkje te geven in zijn werk, besloot Teun Heldens onlangs een dag te vloggen via zijn sociale media. “Ik heb een hele dag al mijn afspraken geïntroduceerd: overleggen, extra veiligheidsoverleg, een huisbezoek,” legt hij uit. De reacties lieten niet lang op zich wachten. “Mensen zeiden: Wow, wat doe je allemaal op een dag, wat een verantwoordelijkheid! Sommigen dachten echt dat ik alleen maar taartjes ging eten bij jubilerende echtparen,” zegt hij lachend. “Het leverde heel leuke gesprekken op en gaf mensen een realistischer beeld van wat het burgemeesterschap inhoudt.” En die taartjes eten, dat is volgens hem maar 2% van de werkzaamheden die hij uitvoert.
Thuiskomen in Meijel
En hoe is het om niet meer in het ‘eigen dorp’ te zijn? Teun glimlacht: “Mijn familie woont nog in Meijel. Het voelt altijd als thuiskomen als ik daar ben. Maar het leven gaat daar ook gewoon door. Projecten waar ik destijds over besloot, als gemeenteraadslid, zijn nu afgerond, sommige winkels zijn verdwenen. Je moet leren loslaten.”
Dat vond hij wel even wennen. ‘’In Meijel kende ik bijna iedereen. En hier kende ik niemand, maar de mensen kenden mij wel. Dat is heel anders, maar het kan wel. Ik heb mijn draai gevonden’’
Er zijn nog geen reacties geplaatst