VVD Peel en Maas | Vragen inzake uitkeringsfraude en naturalisatie

Teun Heldens heeft namens de fractie VVD Peel en Maas schriftelijke vragen gesteld aan het college van b&w inzake uitkeringsfraude en naturalisatie. Inwoners van de gemeente Peel en Maas die een uitkering ontvangen en op vakantie willen gaan moeten dit vooraf melden bij de gemeente. Per jaar mag de vakantie maximaal 4 weken lang zijn. “Houdt u zich niet aan deze voorwaarden, dan kan dit gevolgen hebben voor uitkering’’, aldus de tekst op de website van de gemeente Peel en Maas. 

‘’De gemeente heeft afgelopen jaren vanuit de rijksoverheid de taak opgelegd gekregen enkele honderden mensen op te vangen die (soms letterlijk) de oversteek naar ons land gemaakt hebben. De VVD staat voor een liberale samenleving waar nieuwkomers welkom zijn, mits ze zich willen aanpassen aan onze manier van leven en daarmee onze vrijheden, onze normen en waarden en onze wetten en regels!,’’ aldus Meijels raadslid Teun Heldens.

Teun: ”Juist het naleven van wetten en regels is in het geding wanneer er door statushouders, vluchtelingen en andere uitkeringsgerechtigden misbruik wordt gemaakt van uitkeringen. Of wanneer we zien dat veel Europese landen te maken hebben met statushouders die tijdens hun vakantiedagen terugreizen naar hun land van herkomst, het land waarvan ze beweren dat ze er gevaar lopen.’’ Dit zorgt volgens Heldens niet bepaald voor draagvlak in de samenleving. ‘’Uitkeringsfraude is een chique term voor diefstal, dus dat moeten we keihard aanpakken en wat betreft ‘vakantiegangers’ die reizen naar hun land van herkomst: hier moeten we proactief op acteren en er als gemeente aan bijdragen dat deze mensen remigreren. Iemand die beweert gevaar te lopen in land van herkomst, maar er wel op vakantie kan gaan is in onze ogen geen vluchteling en hoeft ook niet op onze kosten opgevangen of genaturaliseerd te worden,’’ Aldus Teun Heldens namens de fractie VVD Peel en Maas.

Ze  hebben de volgende vragen aan het college:

1. Hoeveel statushouders en andere uitkeringsgerechtigden die een uitkering ontvangen hebben in 2019 al een aanvraag ingediend voor een vakantie in het buitenland?
2. Hoeveel aanvragen zijn toegewezen en hoeveel aanvragen zijn afgewezen?
3. Is bekend naar welke landen de aanvragers/statushouders wilden? Zo nee, waarom niet aangezien dit wel een van de voorwaarden is? Zo ja, welke landen betrof het?
4. In hoeveel gevallen was het vakantieland ook het oorspronkelijke land van herkomst? Graag per land inzichtelijk maken.
5. Los van de vraag of dit in 2019 het geval was: Krijgen statushouders die op vakantie gaan in hun land van herkomst een remigratie programma aangeboden? Zo nee, waarom niet? Zo ja, hoe is dit programma vormgegeven en hoe lang duurt het tot de statushouders weer teruggaan naar hun land van herkomst?
6. Wordt bij melding door een statushouder van een vakantie naar het land van herkomst ook melding gemaakt bij het COA of de IND?
7. Kan het op vakantie gaan door een statushouder naar het land van herkomst volgens de huidige wet- en regelgeving een aanleiding zijn om een Nederlands paspoort niet te verstrekken als de 5-jarige verblijfsstatus erop zit?
8. In hoeveel procent van de gevallen wordt een 5-jarige verblijfsstatus omgezet naar een permanente verblijfsvergunning of een Nederlands paspoort?
9. Is bekend of er gevallen zijn waarbij voorafgaand aan de vakantie geen melding is gemaakt aan de gemeente? Welke consequenties heeft dit voor de situatie van statushouders en andere uitkeringsgerechtigden?
10. In hoeveel gevallen is de maximale termijn van vier weken overschreden? Graag vernemen wij daarbij ook hoe dit is gecontroleerd en welke consequenties eraan zijn verbonden.